برنامه مدیریت زیست بومی تالاب آق گل ملایر تدوین می شود
معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست از تدوین برنامه مدیریت زیست بومی تالاب آق گل ملایر و تامین بودجه این برنامه خبر داد.
به گزارش روابط عمومی اداره کل حفاظت محیط زیست استان همدان، حمید ظهرابی عصر گذشته با اعلام این خبر در حاشیه بازدید از تالاب آق گل گفت: این برنامه باید اجرایی و غنی باشد و برای همه دستگاه ها از جمله وزارت نیرو، جهاد کشاورزی و ... افق مشخصی پیش بینی کرده باشد تابتوانیم نتیجه اش را پایش کنیم.
وی بر اصلاح الگوی کشت و آبیاری در حاشیه تالاب آق گل تاکید کرده و گفت: حق آبه تالاب می بایست از سوی وزارت نیرو تامین گردد.
ظهرابی ادامه داد: احیای تالاب فصلی آق گل موجب جلوگیری از ریزگرد، ایجاد روحیه مردمی و احیای زیستگاه آبی پرندگان مهاجر می شود و دو استان مرکزی و همدان باید در تدوین برنامه مدیریت زیست بومی تالاب آق گل مشارکت کرده و متخصصان را در تدوین این برنامه به کار بگیرند.
وی خواستار بهبود انسجام استانی در مسئله تالاب آق گل شد و افزود: همزمان با تدوین و اجرای برنامه، جلوگیری از برداشت غیر مجاز، اصلاح مسیر رودخانه و بستن زه کش ها می تواند برای حفظ آب در تالاب مفید واقع شود.
گفتنی است در جریان این بازدید مدیرکل حفاظت محیط زیست استان مرکزی، سرپرست اداره کل حفاظت محیط زیست استان همدان، مسئول محیط زیست آب منطقه ای استان های همدان و مرکزی، معاون آب منطقه ای استان مرکزی و مدیر ملی طرح حفاظت از تالاب های کشور حضور داشتند که در خصوص راهکارهای احیای تالاب آق گل به بحث و بررسی پرداختند.
تالاب اق گل در جنوب شرقی روستای اسلام اباد از توابع شهرستان ملایرو روستای توتل در کنار کوه کت در مرز استانهای همدان و مرکزی با وسعتی افزون بر ۸۳۰ هکتار یکی از تالاب های مهم کشور و بزرگترین تالاب طبیعی استان همدان است و در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. آق گل با توجه به بافت و ضخامت تشکیلات زمین‌شناسی آن دارای قدمتی چهل هزارساله‌است و در زمره مناطق شکار ممنوع محسوب می شود. این تالاب یکی از زیستگاه‌های مهم پرندگان وحشی و مهاجر مانند فلامینگو، قو، غاز خاکستری، تنجه، اردک مرمری، اردک سرسبز، مرغ سقا، لک لک و حواصیل به حساب می‌آید. این تالاب به دلیل برداشت های بی‌رویه از منابع آب زیر زمینی اطراف ، تبدیل اراضی تالاب به زمین‌های زراعی، کشت محصولات پر آب بر، خشکسالی ، عدم تخصیص حق آب اکولوژیکی از سال ۸۸ به بعد ، زه‌کشی و برداشت بیش از حد آب از تالاب و همچنین نبودن بارش های مناسب در سال گذشته، به طور کامل خشک شده است.